Samimi - böyle tanımlarım Tanrısız çöllere gidip, saygılı yüreğini parçalayan kişiyi. Sarı kumlar içinde, güneşten kavrulmuşken, gölgesinde canlıların istirahat ettiği ağaçları ve bol kaynaklı adayı hararetle düşler. Fakat susuzluğu, bu rahat düşkünlerine benzemesi için kandıramaz onu: Zira vahanın bulunduğu yerde, putlar da bulunur. Acıkmış, kaba, yalnız ve Tanrısız; böyle olmak ister aslan iradesi. Kölelerin saadetinden uzak, tanrılardan ve tapınmalardan kurtulmuş, korkusuz ve korku uyandıran, yüce ve yalnız: budur istenci hakikat erbabının. Öteden beri çöllerde hakikat erbapları, özgür ruhlar, çöllerin efendisi olarak otururlar: Halbuki şehirde oturur, iyi beslenmiş, meşhur bilgeler - yük hayvanları. Zira daima, eşek misali çekerler - halkın arabalarını! Öfke beslemem onlara bundan ötürü: Altın koşumlar içinde parlasalar dahi, benim gözümde daima bir köle ve koşulu hayvandırlar.