Oysa ne kadar mutludur uyanık üşengeçler, insanlar arasındaki hükümdarlar, havanın kararma vaktinde bir terasın korkuluklarında durup, aşağıdaki ışıklara ve göle, gün batımının koyu zerdali renginde eriyen uzak dağ şekillerine, soluk bir mürekkeple çizilmiş gibi duran zirvelerin üzerindeki kozalaklı siyah ağaçlara, sessiz, kederli, yasak sahil şeridi boyunca lâl ve yeşil parıltılar içinde çağıldayan suya bakıp, yoğun bir haz ve esrik bir sızı duyan renkli, müthiş beyinler.