Nietzsche, ahlakın kökeniyle yakından ilgiliydi ve bir şeyin ortaya çıkışının (ister bir organ, ister hukuki bir kurum, ister dini bir ritüel olsun) sonradan edindiği maksatlarla karıştırılmaması gerektiği konusunda ikazda bulunmuştu: Bir şekilde ortaya çıkmış, var olan her şey sürekli yeniden yorumlanır, yeniden şekillendirilir, dönüştürülür ve yeni bir maksada yönelir. Bu düşünce, bize bir şeyin tarihini, olası uygulamalarıyla kıyaslamamayı öğreten, özgürleştirici bir düşüncedir. Bilgisayarlar ilk başta hesap makinesi olarak düşünülmüş olsa da, bu onlarla oyun oynamamıza engel değildir. Cinsellik üreme için evrimleşmiş olsa bile, herkes onu zevk için kullanmakta (bir noktaya kadar) özgürdür. Belli özelliklerin, hangi maksat için gelişmişlerse, her seferinde, mutlaka ona hizmet etmeleri gerektiğini söyleyen bir yasa yoktur. Aynı şey empati ve özgecilik için de geçerlidir, bu yüzden de hata kelimesi yerine potansiyel kelimesini koymamız gerekir. Karaya vurmuş bir balinayla empati kurmamın ve onu okyanusa geri döndürme çabalarına katılmamın önünde kimse duramaz. Halbuki insan empatisi kuşkusuz balinalar için ortaya çıkmamıştır. Benim yaptığım, doğuştan gelen empati kapasitemi bütün potansiyeliyle kullanmaktır sadece.