Ne var ki, aşk gibi aldatıcı bir duygunun ne olduğunu bilmiyordu; yalnız eğlencelerde, gezinti yerlerinde, pencere önlerinde kendisine gülümseyen, işaret eden bir delikanlıya özel bir ilgi duyuyordu.

Sözün hülâsası asrî tabiri: Muhterem bir korku. Fakat korku!

Ah, beklemek..! Sen ne kadar tatlı, ne kadar güzelmişsin...

Gece, yıldızlı örtüsünü gökyüzüne serer sermez hatıra, yorulmuş zihinlere ferahlık ve sevinçten ibaret bir neşe hissi geliyor...

Lebâleb yâsemendir bağ-zâr-ı aşkınız cânâ... Aşkımız sevgili için ağzına kadar yasemenle dolu bağdır...

Bir hocanın kıvrak zekasını hatırladım. Talebenin biri sorar: "Hoca efendi. Boğulanlar niye denizin üzerine çıkarlar?" Hoca bunun hikmetini birdenbire akledemez. O zeki talebeye ikna edici bir cevap vermek mecburiyetinde bulunduğu için der ki: "Çocuklar görsünler de ibret alsınlar diye."

Kredi veya itibar denilen şeye pek ziyade güvenmemeli. İnsan bir kere böyle alıştı mı ekseriya uğradığı zararı hissetmiyor. "Veresiye içen iki defa sarhoş olur" lafı boş yere söylenmemiştir..

Annem dışarıda kaldı,ben yine içeride kaldım.

-Hoca efendi boğulanlar niye denizin üzerine çıkıyorlar? -Çocuklar görsünler ibret alsınlar diye.