Bakar körler, işiten sağırlar ve konuşan dilsizlerle dolu olan bir dünyada o gören bir kör, duyan bir sağır ve kendini ifade edebilen bir dilsizdi.

Bunun adı nedir? Bu adın şeyi nedir? Bu soruların cevabını bulmak, hem öğretmenin hem de öğrencinin "bir piyano taşıyıcısının kuvvetine, bir kömür madencisinin sessiz sabrına ve bir şairin inceliğine" sahip olmasını gerektiriyordu.

Bilgi, sevgidir, ışıktır ve görmektir.

Öğretmenim bana o kadar yakındı ki onu kendimden ayrı bir parça olarak düşünemiyordum. Güzel şeyler karşısında duyduğum mutluluğun ne kadarı benim ne kadarı onundu ayırmak olanaksızdı. Benliği o kadar benimle bütünleşmişti ki ayak izlerim onunkilere karışmıştı. İçimde varolan her güzel şey ona aitti -her yetenek ya da neşe kırıntısı onun sevgi dolu dokunuşuyla açığa çıkmıştı.

Her öğretmen öğrencisini sınıfa sokabilir, ama her öğretmen öğrencisine öğretemez.

Bence yeni öğrenmeye başlanan bir lisanın anlatmaya çalıştığı olayların ve duyguların birer birer ortaya çıkmasından daha güzel bir şey olamaz.

Bilgi mutluluktur. Çünkü bilgi- geniş ve derin bilgi- doğruyu yanlıştan ayırmayı sağlar.

İnsan nasıl kardeşinin yoksulluğunu unutur ve önüne gelen ekmeği yiyebilir.!

Karanlığın ve sessizliğin de kendine göre harika yanları var ve ben elimdekilerle mutlu olmayı öğrendim.

Neşenin kaynağı kendini unutmaktır, başkalarına yardım et.