İnsan oluşumuzu keyfi bir kabulle anlamaya çalışmak beyhude. Hemen görüyoruz ki Batı düşüncesi, milliyetlere bağlı olarak «insan» tanımlaması getirirken de, milliyetlere karşı durarak insanı tanımlamaya. kalkışırken de bir sınıfın, bir kurulu düzenden yararlanan zümrenin çıkarlarını ön plana alarak konuşuyor. Çünkü insanı günübirlik anlamlar içine sığdırma gayretiyle, ondan «pratik» bir vakıa olarak söz ediyor.