Her ilke bir yargıdır, her yargı bir deneyimin sonucudur ve deneyim ancak duyuların harekete geçirilmesi yoluyla elde edilebilir; dolayısıyla, dini ilkeler kesinlikle hiçbir şeye dayanmaz ve asla doğuştan değildir. Anlaşılması en güç şeyin en önemli şey olduğuna aklı başında insanları nasıl oldu da ikna edebildik? Onları müthiş korkutarak; insan korktuğunda akıl yürütemez; çünkü bu insanlara özellikle kendi akıllarından sakınmaları öğütlendi ve insanın bir kez aklı karıştığında her şeye inanır ve hiçbir şeyi incelemez. Tüm dinlerin iki temeli cehalet ve korkudur. İnsanın Tanrı karşısındaki kararsızlığı onu tam da dine bağlayan güdüdür. İnsan karanlık içindeyken hem fiziksel hem moral olarak korkar; korku onda alışkanlık halini alır ve ihtiyaca dönüşür: ümit edeceği ve endişe duyacağı bir şey kalmadığında kendinde bir şeylerin eksik olduğuna inanır.