"Halk, günlük çalışma altında ezilmiş bir halde, boş vakti düşünsel etkinliği, okuma zamanı olmadan, kısaca insani düşünceyi geliştiren bütün araç ve itici güçleri gasp edilmiş olarak, çocukluğunun ilk dönemlerinden itibaren bütün yaşam ilişkilerini çevreleyen ve her türlüsünden bir sürü resmi zehirleyici, rahipler ve ruhban olmayanlar tarafından kendisinde yapay olarak yaşatılan dini gelenekleri, hiç eleştirmeden kabulleniyor, böylelikle bunlar onda, çoğunlukla kendi doğal, sağlıklı insan zihninden daha güçlü olan bir tür düşünsel ve ahlaki alışkanlık haline dönüşüyorlar."