Başkalarıyla olan ilişkide yoğunlaşma demek, din­ lemeyi bilmek demektir. Çoğu insan diğerlerini gerçek­ ten dinlemeden dinler görünür, hatta öğüt bile verir. Karşısındakinin konuşmasını ciddiye almadıkları gibi kendi konuşmalarını da ciddiye almazlar. Sonuç olarak konuşma onları yorar. Onlar yoğunlaşıp dinledik­ lerinde daha da yorulacakları kanısına sahiptirler. An­cak gerçek bunun tersidir. Yoğunlaşarak yapılan bir faaliyet kişiyi diri tutar (buna rağmen sonrasında do­ ğal ve yararlı bir yorgunluk duyulur), buna karşın yoğunlaşmadan yapılan faaliyet kişinin uykusunu getirir, gönün sonundaysa kişinin uykusunu kaçırır.