Yalnız insanlar duygusal şarkılar dinlerler.
Yalnız insanlar; konuşmayı tercih etmezler.

Yalnız insan olabildiğince dürüsttür.
Ve hak etmediği kadar değer verdiği için birilerine;
kendi kabuğuna çekilip yaralarına yine kendi merhem olur!

Tarihini unuttuğum bir geceydi; seni düşlerde sonsuz kılmıştım...
Ve aynı geceydi, tüylerini okşadığımız o tatlı kuş misali...
Uçup gitmiştin bilmediğim bir kente...
Çok aradım ama sana dair bir ize hiç dokunamadım...

Herkesin bir mevsimi vardır aslında.
Benim mevsimim kış, çünkü aralıkta girdin;
aralık bıraktığım kalbimin kapılarından içeri...
İlk defa o an bu soğuk mevsim üşütmedi beni, sıcacıktı ellerin.

Bugün bulutlar bizim için ağlasa...
Yağmur saçlarına bulaşsa ve ben ceketimi üzerine sersem...
Öylece birbirimizi izleyip, içimizdeki sevgiyi haykırsak geceye...

Bazen bittiğine değil, verdiğin değeri hak etmediğine şahit olduğun için ağlarsın. Bazen gittiğine değil, yarınların hayalini onsuz kuramazken, onun bir başkasına 'hiçbir şey yaşanmamış' gibi dokunacak kadar ucuz olduğuna ağlarsın. Bazen yarım kaldığına değil, doğru sandığının koca bir yanlıştan ibaret olduğuna ağlarsın.

Çünkü birini karşılıksız sevdiğinizde, hayat sizin için hiçbir zaman adaletli olmayacaktır.

Artık seni ne özlüyor.Ne de senin için üzülüyorum.İşte buna ağla.

Şu kısa hayatta çok büyük bir dileğim de yok benim. Tek istediğim adımın, kalbine fısıldaması.

Oturup tenimi gözyaşlarımla yıkadım.