... yalnızlık duygusu. bu şehirde yalnızım ben; ailem yok, hayatta kalanlar Ankara' ya , İzmir'e taşınmış, onlarla bir ilişkim kalmamış, aile bağlarımı tamamen koparmisum; dedem ,babam, annem mezarlıkta. Bu şehir benim şehrim değil artık. Binlerce yıllık taş binaların üstüne çıkılmış, yanına eklenmiş briket bölümler, desilmis bağırsaklar gibi görünen karmakarışık elektrik, telefon telleri ; karanlığın örttüğü çirkinlikler. Evlerde olgun ışıklar yanıyor. Sanki Mezopotamya tarihinin bütün acıları karanlıkla birlikte şehrin üstüne cokuvermus gibi.