Fazla durgun da olma; aklını kullanıp ölçüyü bul: yaptığın söylediğini tutsun, söylediğin yaptığını. En başta gözeteceğimiz şey, yaradılışa tabiata aykırı olmamak. Çünkü bunda sapıttık mı tiyatronun amacından ayrılmış oluruz. Doğduğu gün de, bugün de tiyatronun asıl amacı nedir? Dünyaya bir ayna tutmak, İyiliklerin iyiliklerini, kötülüklerin kötülüklerini göstermek, çağımızın ne olup ne olmadığını ortaya koymak. Gerçeği büyütmek ya da küçültmekle bilgisizleri güldürebilirsiniz, ama bu bilenleri üzer; oysa bir tek bilgili dost, bilgisiz bütün bir kalabalıktan daha önemli olmalı sizin için. Ah, ben öyle oyuncular gördüm ki sahnede, öyle beğenilen, alkışlanan oyuncular gördüm ki, günaha girmeyeyim ama, değil hıristiyan, değil müslüman, insan bile değillerdi. Öylesine şişirme, uydurma hallere giriyorlardı ki, dedim bunları tabiatın kaba işçileri yaratmış olmalı, insan yapıyorum derken insanlığın berbat bir kopyasını yapmışlar.

Bukalemun misali, hava yiyip umut içiyorum, iğdiş horozlar bile bundan daha iyi beslenmez!

Büyük sevgide, küçük kuşkular korkuya döner, Küçük korkular büyüdükçe artar büyük sevgiler.

Kadınlar ne kadar severse o kadar korkar. Sevgileri de kuşkuları da varsa aşırı vardır. Yoksa hiç yoktur.

İnanıyorum söylediğini candan söylediğine Ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez. Hafızanın kulu olmaz kararımız, Çabuk doğduğu için büyümeden ölür, Nasıl ki ham meyve dalında durur da, Oldu mu kendiliğinden düşüverir yere. Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak, En çabuk unuttuğumuz şeydir, ne yapsak. Tutku bitti mi, istem de biter gider, Ateşli sevinçlerde kederlerde Yeminleri yakarlar kendileriyle birlikte. Sevincin en coştuğu yerde dert en çok yerinir, Bir dokunmada dert sevince döner, sevinç dertlenir. Madem bu dünya bile yok olacak birgün Sevginin bitmesine insan neden üzülsün? Sevgi mi kaderi kovalar, kader mi sevgiyi? Daha kimseler çözemedi bu bilmeceyi. Düşen büyük adamı en sevdiği unutur, Yükselen züğürde düşmanları dost olur. Sevgi talihin peşindedir diyecek insan Bunca dost görünce büyüklere kul kurban! Başı darda olan dayanak aramaya görsün, Sözde dostları düşman kesilir bütün. Ama ilk düşünceme döneyim yine İsteklerimiz öyle çatışır ki kaderimizle Bütün kurduklarımız yıkılır gider. Düşünceler bizim olaylar bizim değiller.

Sözlerim uçuyor havaya, ama düşüncem yerde; Öz olmayınca söz yükselmiyor göklere!

Gübre koma kötü otların köküne, büyürler! Affet benim namustan yana oluşumu. Çünkü pisliğin ortalığı sardığı bu zamanda, İyiliğin af dilemesi gerekiyor kötülükten, Evet, önüne eğilerek, Sana iyilik etmeme izin ver demesi gerekiyor.

Tabiatı bile değiştirebilir neredeyse alışkanlık. Şeytanı dizginleyebilir, yaman bir güçle, İçimizden büsbütün atabilir de.

En acı söz ninni gibi gelir sersemin kulağına.

Amansız derde ya amansız deva bulacaksın, Ya hiç dokunmayacaksın.