Pazar meydanında, sayfalarının köşeleri katlanmış ve rengi soluk mora dönmüş kitapların şükranlarını sunarcasina dolup taştığı tezgahlar boyunca yürüdüm. Bir elinde gücü, digerinde ihtişamı temsil eden kırbaç ve asa tutan, çifte taç la taclandirilmis insanlar gördüm. Bir yara izinin nasıl olup da ışıldayan bir yıldıza donusebildigini anladim; uçuşan kor taneciklerinin mucizevi ve ulvi bir devinimle düşüşünü hissettim. Dünlerim benimle birlikte yürüyor. Onlar adımlarını bana uyduran ve omuzumun üzerinden beni izleyen gri yüzler.

Zihin de belli bir yogunluktan fazlasını kaldırmıyor. Yaşamak hiç bir şeye benzemez. Çünkü her şeyi içine alır. Destek almadan üretilen düşünceler için fazla incelikli. Ve fazla anlamlıdır.

Aslına bakarsanız içimde renksiz ve sıkıcı bir insan yatıyor. Akıllı olmaktan ziyade, iyi olmaya yatkınım ben.

Ralph, herkesin gözü önünde düşünmekten sıkılmıyordu artık. Günün kararlarını satranç oynarcasına alıyordu. Tek derdi, hiçbir zaman çok iyi bir satranç oyuncusu olmayacağıydı.

"Birinden korkunca ondan nefret edersiniz ama boyuna da düşünüp durursunuz onu. Kendi kendinizi aldatırsınız; aslında kötü değildir dersiniz. Ama onu görünce, tıpkı nefes darlığına tutulmuş gibi olursunuz,soluk alamazsınız."

Birinden korkunca ondan nefret edersiniz ama boyuna da düşünüp durursunuz onu . Kendi kendinizi aldatırsınız , aslında kötü değildir dersiniz . Ama onu görünce , tıpkı nefes darlığına tutulmuş gibi olursunuz , soluk alamazsınız.

En büyük düşünceler , en basit olanlarıdır.

En büyük düşünceler en basit olanlardır.