İnsanın en büyük ihtiyacının düşünce ve duygularını başkalarına aktarmak, onlar tarafından anlaşılır olduğunu unutmamak gerekir...

Gerçekte insanlar şu şekilde bölünmüştür. Işıkta olanlar, karanlıkta olanlar. Karanlıkta olanların sayısını azaltmak, ışıkta olanların sayısını çoğaltmak, işte amaç budur. İşte bunun için biz "Eğitim ! Bilim !" diye bağırıyoruz.

İnsan bir şey için güç bulabiliyor, bir başka şey için güç bulamıyor...

"Günahkar birinin, günah işleyeceği sırada, saf ve temiz birini uyurken izlemesi, gerçekten ibret verici bir olaydır..."

.... Dünyayı yöneten, sürükleyen lokomotifler değil , fikirlerdir. Lokomotifleri fikirlere koşun, pekala, ama atı süvarinin yerine geçirmeyin...

Düşünce sahibi kimseler, "mutlular" değimini çok az kullanırlar. Hiç kuşkusuz, bir başka evrenin bekleme odası olan bu dünyada mutlu kişi yoktur...

"Yoksul küçükler genel olarak parklara giremezler; oysa düşünmek gerekir ki, çocuk olarak onların da çiçeklerde hakkı vardır."

Acı çekmek, uyarır kişileri çoğu kere. Gözlerini açar. Aniden hayata, dört elle sarılmış, mutluluklarını titizlikle koruyan, doğru görüşlü kimseler oluverir nice felaketlere uğrayanlar...

İnsan düşüncesinin sınırı yoktur. Bütün güçlükleri, tehlikeleri, hatta mahvolmayı göze alarak, kendi hayranlığını ve aşkını inceler. Muhteşem bir tepki ile, tabiatı bile etkilediğini söyleye biliriz...

"Kedi nedir ?" "Tanrı fareyi yaratınca: 'Bak, bir hata yaptım,' dedi. Sonra da kediyi yarattı. Kedi farenin dizgi yanlışını düzelten cetveldir. Fare artı Kedi, yaradılışın gözden geçirilmiş şeklidir."