Namuslular da namussuzlar kadar cesur olmalı.

İnsan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri bir saç teliyle koparabileceğini sanır. syf 105

Yaşamak istediğim tek hafızadan çoktan silinmiştim bile! Bir İdam Mahkumunun Son Günü, Victor Hugo (Sayfa 133 -)

Manevi bir acının yanında fiziki acının ne önemi var ? Bir İdam Mahkumunun Son Günü, Victor Hugo

Ne yazık! Dünyada sadece tek bir varlığı sevmek, onu bütün kalbiyle sevmek ve karşınızda durup size bakar, cevap verir, konuşurken, sizi tanımadığını fark etmek!sadece onun tesellisine ihtiyaç duymak ve bunu yapması gerektiğinden habersiz olan tek kişi olduğunu anlamak!

"Bunun nasıl bir şey olduğunu, nasıl ölündüğünü bilseydim keşke! Ama korkunç bir şey, bilemiyorum."

Yaşamak istediğim tek hafızadan çoktan silinmiştim bile!

Manevi bir acının yanında fiziki acının ne önemi var ?

Etrafımdaki her şey tekdüze ve renksiz diye, benim içimde bir fırtına, bir mücadele, bir trajedi yok muydu?

''İdam mahkumu! Peki neden olmasın? İnsanlar -buna hangi kitapta rastladığımı bilemiyorum- fakat yalnızca güzel şeylerden bahseden bir kitapta, bütün insanlar, günü meçhul bir infaza mahkumdurlar diye okuduğumu hatırlıyorum. Peki, o halde benim durumumda değişen ne vardı ki?