Dibinde bir ejderha yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır.

Muazzez omuzlarını silkti.
Yusuf tekrar sormak ve ısrar etmek için ağzını açtı, sonra vazgeçerek arkasını döndü. Kapıyı aralayıp sokağa çıktı. S113

"Al evladım, biraz elini alıştır... Bey pederiniz bir şey verirse yaparsınız.!" dedi. S150

Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu... Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.

İnsanlar birbirini ne kadar iyi anlıyorlardı...Bir de ben bu halimle kalkıp başka bir insanın kafasının içini tahlil etmek,onun düz veya karışık ruhunu görmek istiyordum.Dünyanın en basit,en zavallı,hatta en ahmak adamı bile insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir!.. Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçındığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatıyla öteye geçiveriyoruz?

"Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı. Çünkü o, benim için bütün insanlığın timsaliydi."

"Seninle şöyle bir oturup konuşamadık."

"Sana ihtiyacım yok ki benim! İnsan yalnız da mutsuz olabilir çünkü."

Artık Maria Puder,yaşamak için kendisine kayıtsız ve şartsız muhtaç olduğum bir insandı.Bu his ilk anlarında bana da garip geliyordu.Bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanın vücudu birdenbire nasıl benim için bir ihtiyaç olabilirdi? Fakat bu hep böyle değil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyız?

Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde, "Bu öyle olmayabilirdi!" düşüncesi.