Herkes özgürlük baskılarına boyun eğmiş olsaydı, insanlar bugün bile dünyanın düz olduğunu sanacaklardı.

Kendisiyle hesaplaşmayan insan rahatsızlık duyar ve sürekli hesaplaşacak birilerini arar. Hep başkalarıyla uğraşır, bir şeyleri dert edinir. Başkalarının dertlerini temsil etmeye başlar. Aslında derdi kendisindedir ve iç hesaplaşmaktan kaçmaktadır.

Hoşgörü sevgi (ve saygı) değildir, istemediğine katlanmaktır. Zorunlu saygı külfettir. Nezaketin fazlası yalanları barındırır. Hoşnut etme sanatı aldatma sanatıdır.

Çok zekidir, Arabistana kum satar!

Ölüyü görünce ağlayan, davulu görünce oynayandan geçilmiyor ortalık.

Azınlık haklı olabilir. Çoğunluk her zaman haklıdır.

Herhangi bir değişim olmadığı sürece, şuanda görülen şeyler geleceğiniz olacaktır. Taş devrinin bitişi taşlar bittiği için değildi.

Karnı aç bir halkın sağduyusu işlemez; dürüst davranamaz. Aç mide dinleyemez. Aç insan kolay kandırılır. Aç bir adam hür bir adam değildir. Bu dünyada kanadı kopmuş kuş, kurumuş ağaç, suyu çekilmiş havuz, dişleri dökülmüş yılan neyse, fakir insan da odur. Yoksulluğu Tanrı'nın şanından sayanların sonu, elem kuyusuna düşmektir.

Özgürlük savaşı öfkeyle yapılmalıdır.

1797'de Fransız Anayasası Paris'te, meydanda okunmaktadır. Hürriyet, adalet ve eşitlikten bahsedilmektedir. Halktan duyup da anlamayan bir kadın sorar: Anayasada ne varmış? Öbürü de cevaplar: Napolyon Bonapart.