" Ben bir zamanlar başka biriydim, o başka biri de ben olmak isterdi."

Var olmak sana sarılmaktır.

Kendimiz olamayacağımızı anlamak, evet bir kederdir; ama bu olgunluk bizi felaketlerden de korur.

Her kes gibi olmak için her şeyi unutup hiçbir şey olmamış gibi yapmalıydım...

Hani bazı filmlerdeki gibi uzaktaki dünyayı bu dünyaya taşımanın tek yolunun da aşk olduğunu düşünürdüm.

Yalnızlık duygusunun verdiği çaresizlik bir anda beni kitaba daha sıkı sıkıya bağladı.

Hayatta çok büyük mutsuzluklar da yoktu, çok büyük mutluluklar da. Ama bu birinci hayatın bana ağır gelen, içimi karartan bir kederi vardı... Galiba hikayenin sonunu gördüğüm ve beni büyük zaferlerin de, büyük mutlulukların da beklemediğini bildiğim için.

"Çocukken mutlu muydun?" "İnsan mutluyken mutlu olduğunu bilmez. Yıllar sonra, çocukken mutlu olduğuma karar verdim: Aslında değildim. Ama sonraki yıllardaki gibi mutsuz da değildim. Mutlu olmakla ilgilenmezdim çocukluğumda."

?Mutlu olmakla yetinen mutlu olamaz, bil bunu.?

?İki tür erkek vardır,? dedi Ka eğitici bir havayla. ?Birincisi, aşık olmadan önce kızın nasıl sandviç yediğini, saçlarını nasıl taradığını, hangi saçmalıkları dert edindiğini, babasına neden kızdığını, onun hakkında anlatılan diğer hikaye ve efsaneleri bilmelidir. İkincisi ise, ki ben onlardanım, kız hakkında pek az şey bilmelidir ki aşık olsun.? ?Yani bana hiç tanımadığın için mi aşıksın? Gerçekten aşk mıdır sence bu?? ?İnsanın her şeyini vereceği aşk böyle olur,? dedi Ka.?