- İnsanları genel anlamda seviyorum ama kimseye tahammülüm yok.
- Önce hayata atıldım. Fakat bunu nasıl yaptığımı bir türlü anlayamadım. Bir durumdan başka bir duruma nasıl geçtiğimi zaten bir türlü kavrayamam. Mesela, karanlıktan sonra birdenbire nasıl aydınlık olur, albayım? Siz hiç görebildiniz mi?
- Tez davranıp inandıkları uğrunda ölmesini beceremeyenler, inanç değiştirmekten başları döne döne ihtiyarladılar.
- Bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim. Hayır belki de, kendimi yaşanacak güzel günler için saaklamamıştım.
- Yalnız yaşayan insanların kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.
- İşler bir kere düzelince, kötü günler sanki hiç yaşanmamış gibi oluyordu.
- "Ne yazık onlara ki kendilerine açılan saf bir kalbi zaaflarından istifade edilecek, istismar edilecek bir akılsız sayarlar"
Oğuz Atay, Tutunamayanlar(Sf.221) - Önce kelime vardı" diye başlıyor yohanna'ya göre incil..
Kelimeden önce de yalnızlık vardı..
Ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık..
Kelimenin bittiği yerde başladı; kelime söylenemeden önce başladı..
Kelimeler, yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık, kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde..
Kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.. Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe, yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.. - Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. Bana acımayın. Ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi.
- Kendini çözemeyen kişi kendi dışında hiçbir sorunu çözemez.