Bir erkeğin en kıymetli ve en tehlikeli varlığı ailesinin kadınlarıydı çünkü erkeğin namusu o kadınlara aitti.

Savaşın gailesi olağanüstülükleri olağanlaştırması galiba, herkesi kendinden ibaret bırakması.

Hiçbir alfabede 'Z'den sonra harf yok...

Birine altı çizili kitaplarınızı vermek yaralarınızı da emanet etmektir bir bakıma. .

"Bana, sen isim ver, varlığım senin olsun. Bana öyle bir isim ver ki senin adın yanında dursun. Seni anan beni de ansın. Seni hatırlayan beni hatırlamadan olmasın. Bir "ile" koy aramıza bizi birbirimize bağlasın, dedi Havva, Adem'e..."

Ne garipti Yusuf Ziya. Kendi yarattığı dalgada boğulan zavallı çocuk. Önüne çıkan her söküğü belki kendisi sebep olmuştur diye özenle dikmişti. Yoluna dikilen her çöpü kendi bıraktığını sanarak toplamış, her kırığı kendi sonucu sanmış, dikkatle yapıştırmıştı. Ama sırça bu. Azıcık zorlamada çıt diye atıvermez miydi?

Ey Yusuf`un Tanrısı, dedi Züleyha. Hissediyorum ki Bana Yusuf kadar yakınsın Bana kalbim kadar yakınsın Bana benim kadar yakınsın, yok, dedi Züleyha, bana benden daha yakınsın. Sen benim kalbimdesin. Yok yok, dedi Züleyha, Rabbim sen benim kalbimde değilsin, sen benim kalbimsin.

"...kaderi doğrudan değişmekte olan devletle yine kaderi doğrudan değişmekte olan milletin yüzleşme anı..."

Tufandan kurtulmak için kendi derinliğine akan bir ırmak gibi; akmasam sana ölürdüm Yûsuf, aktım, yine öldüm.

Ruhum ve bedenim alabildiğin kadarıyla senin, alamadığın hiç kimsenin, yani benim.