Ertesi sabahta bir demirciyi aldılar götürdüler. Dediklerine bakılırsa gece yarısı atıp suya boğacaklarmış. Oysa demirci kötü hiçbir şey yapmamıştı. Sadece düşünen bir kafası vardı.

Anlamıyor musun,böyle yaşanmaz... Kimseye ,hiçbir şeye inanmadan yaşanmaz

"Yapamam..." diye mırıldandı kendi kendine. "Bilmiyorum... Yapamıyorum... Kendimi asmayı bile bilmiyorum..."

Cahil insan, öküz gibidir, ya köle olur yada mezbahayı boylar. Boyun eğmekten başka çaresi kalmaz.

bu kitapları yasaklıyorlar çünkü işçilerin gerçek yaşamını yazıyor bu kitaplar bizim bilinçlenmemizi istemiyorlar ana eğer burda bulurlarsa hapse atarlar beni bilesin

niye okuyorsun bunları diye sordu gerçekleri öğrenmek istiyorum da ondan

yeryüzünde küçük düşürülmemiş aşağılanmamış kimse var mı ? beni o kadar küçük düşürmüşlerdir ki artık kızmıyorum ne yapacaksın insanlar başka türlü davranmıyorlar işte insan her şeye incinirse iş göremez üzerinde durmakla zaman yitirir yaşam böyle eskiden insanlara kızdığım olurdu sonra düşündüm gördüm ki kızmaya değmiyor herkes komşusundan dayak yemekten korkuyor bu nedenle ondan önce davranıp ilk darbeyi kendisi vurmak için elini çabuk tutuyor

benim söz konusu ettiğim Tanrı sizin inandığınız sevecen bağışlayıcı tanrı değildi papazların bizi tehdit etmek için silah gibi kulandıkları tanrıydı öyle bir tanrı ki onun adına herkesi birkaç kişinin acımasız iradesine baş eğmek zorlamak isterler tamam sorun bu diye haykırdı dinimizi bile değiştirdiler ellerine ne geçerse bize karşı çeviriyorlar bilirsin ana tanrı insanı kendi tasvirine göre yaratmıştır derler öyleyse ana benzememiz gerekirdi oysa biz tanrıya değil yırtıcı hayvanlara benzeriz kilisede işlerine geldiği biçimde bir tanrı gösterirler bize iftira ederler tanrıya çıkarlarını yürütmek ruhumuzu öldürmek için onu kılıktan kılığa sokarlar

insanı ancak akıl özgürleştirir

böyle şeylerden başka bir işe yaramam ben düşünürüm düşünürüm hep beni yerim nerde diye insanlarla konuşmak gerek bense konuşmasını bilmem her şeyi görürüm insanlara edilen işkenceleri hepsini duyarım ama sıra söylemeye geldi mi beceremem benim ruhum dilsiz