Ne güzel şey hatırlamak seni! Ölüm ve zafer haberleri içinden, hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken...

Katledilerek gördüğüm ölenleri unuttum mu Yoksa ben ölümün tanrısından kör mü oldum?

Şimdinin yorgunluğu küçüklüğün ölçüp biçilmesidir.

Birlikte keşfetmiştik, Günahtan günaha: Sen gençliğin iki yalnız giziyle çıktın, Arap yarımadasındaki ayıplardan, O aldatan tatlılığını üstünde taşıyarak, Barbar, katı ve yasaklardan şikâyet ederek. Ama, seni, ben bu balada yazdım Başında kimliğini yazarak, İkimizin yarasına sürülen çamur gibi. Bu gizi sana armağan ediyorum: Sana o yatakta okumuştum Kavafis?in şiirlerini Sana o yatakta okumuştum Cibran?ı. Bakışların şaşkınlığa bürünmüştü, Önüne sütlü mısır gevreğini koyarken, Gümüşten takılar sunmuştum.

Ne zamandır yazdıklarımı yırtıyorum Parçalanmış yapraklar zaferim olarak kalır Aynadan boşluğu keserek, Boynumca düşüp kırılan ay gibi... Seni nasıl yazacağımı öğret bana Veya nasıl unutacağımı seni...

Senden ricam Arzularım durulduktan sonra Yanında tökezlersem Sen de benimle tökezle.

Tanrı yeryüzünü altı günde yaratmış neden yaptığını söylemeden yedinci günde zaman içinde beni yaratmış senin gibi bir erkek bana şiddetle gereksinim duyduğu için.

yüzümde durur aynası sana yazdığım bütün şiirlerin

Tarih atmıyorum beni koparıp atanın hayatını yazarken bütün şiddetten temizlerim beyazı büyük bir duvarın üstüne anılarımın resmini çizerim ve geçmişin üstünü örterim düşün müjdesiyle geleceğe bakarım

"Türkiye'de her şey olabilirsiniz ama bir tek rezil olamazsınız!" Murathan Mungan