Şiirlerimdeki en güzel harfleri giydirmiştim ona, bunca sözün içinde kaybolmasın diye.

"Bazılarının yüzünden hüznü silemezsin. Onların doğum lekesidir o."

Her yeni gün, bitmiş bir gecenin ardından başlar ve şahitlik ettiğimiz bitişler, göremediğimiz nelerin başlangıcıdır kim bilir...

Hayat böyle... Kişiler değişse de yalanları aynı işte. Ama ucuz yalanların bedeli pahalıya mâl olurmuş sevgilim. Seni adam sanmakla ben en çok aşka ayıp etmişim. Söylediğin yalanlar belki benim belimi büker ama bil ki en çok ama en çok seni lekeler. Sonunda kirletilmiş bir ilişkiyi, bir tek ayrılık temizler.

Gözümdeki damlalar, içimde kuduran nehirlerin zerrecikleridir. Gidişin öğretti bana; bazı aşklar aşka ihanettir! Ben ağlarım içten ve sessiz; sen, sana suskun sözlerimi gözlerimden iç. Her ayrılık her yarada aynı kanamazmış diyorum, derdimi dillendiriyorum; anlayan dinlemiyor, dinleyen anlamıyor. Yine ağlıyorum, yine kanıyorum. Soranlara göz

Bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder. Cahilliğimi hoş gör; kanat çırpmayı bilmeyen kuş, koşmayı uçmak zanneder.

İki insanın eli birbirine dokunduğunda nerede görülmüştü bir yüreğin bu kadar kıpırdayabileceği? Oluyordu işte.

Her gözyaşı yenilgi değildir. İnsan bazen daha fazla dayanabilmek için ağlar.

yaşanan her an, unutmak zorunda kalacaklarımızı çoğaltıyor.

Gitmeni istemiştim, kalışına bayram etmeye hazırken. Hemen gitse demiştim, bir daha ne zaman geleceğini hesaplarken.