Kimse kimsenin yerini dolduramıyor, zaten doldurması da gerekmiyor. Sevgiyle yad edeceğimiz birileri kalmalı geride ve onların yerleri başkaları tarafından doldurulmamalı bence. Eskide kalmalı, eskimeli bir şeyler. Her şey eskisi gibi kalabilseydi, hiçbir şey eskimezdi. Yoksa ne varlığına doyuluyor, ne yokluğuna dayanılıyor. Ama hayat bizden hep bir bedel istiyor. Hayatın devam edebilmesi için bu bedellerin ödenmesi gerekiyor. Çocukluk bile, büyümeyle kaybedilen bir cennet oluyor. Büyüdüm ve çocukluğumu tüm masumiyetiyle birlikte kaybettim. Sen benim çocuk kalbimin çocuk aşkıydın. Ve çocukluk aşkı bir kere yaşanırdı; ben sende o hakkımı kaybettim.

Hepimiz biraz yaralı ola biliriz. Çünki biz <> bir dünyada yaşıyoruz.

Bana bir cennet vaat etmesine gerek yoktu. Ben onun cehennemine bile razıydım.

Sürgün yanlarımdan vurgun yemek hoşuma gidiyor. Her gece ölü bir kıza mektuplar yazıyorum. Fırtına yüklü gemileri kanımda yüzdürüyorum.

" perva vaat eden dizelerle dize gelmeyecek kadar dizginsizdim de şimdi satırlayarak herbir harfimi, kendi şiirimde dizeleniyorum"

Uçsuz bucaksız bir manzara görmek istiyorsanız en dik yokuşu çıkmak zorundasınızdır. Bedeldir bu...

Gerçekten güzel roman olayları çok güzel bağlamış yazar. Özellikle düz yazı olarak yazılmasına rağmen her satrı şiir gibi geliyor insana. Biraz geç olsada okudum :)

"Sana geldiğim zaman, gitmek için bir neden bulamıyorum."

"Dillendirilmeyen hüzün, zehirler."

"Bazı insanlar sonradan gelmez, onlar hep vardır."