Hayatım boyunca hep çok şeye sahip olmayı değil, az şeye ihtiyaç duymayı istemişimdir.

"... Çünkü, bilmek, çare olmayı gerektiriyordu."

Sevgi eşitlikten ziyade kölelik demekti zaten. Sevgilinin kölesi olmaya hazır olmayan bir kişi sevginin hakikatine eremezdi ki!... Seven ile sevilen arasında ikiliğin, sen-ben demenin yeri olmazdı. O iklimde yalnızca "sen" zamiri kullanılırdı. Sen demek, benden vazgeçtim demektir çünkü.

''Şu cihan mülkünü Kaf'tan Kaf'a tuttun, bütün cihan malını bir zar ile üttün tut. Süleyman tahtına oturup, cinlere ve devlere hükmettin, Firavun'un ve Nuşirevan'ın zenginliklerine sahip oldun tut. Üstüne bir de Karun'un hazinelerini ekledin, ağızda çiğnenmiş bir lokma olan şu dünyayı dahi yuttun tut. Ömür bir ok, zaman bir yay, bir el o yayı germiş, sen o yayı attın tut. Aldığın her nefes, keseden akmakta olan bir kum tanesi, kese ortalanmış ve sen kumu tükettin tut.''

Dış dünyayı ve içindekileri sevgiliye tercih etmek,itibar,mevki ve makam kaygısına düşmek,sevgilinin kapısına düşmekten önde ise,gerçekte ne büyük gaflet ve ne azametli suç işlenmiş demekti.

Ne varlığa sevinirim Ne yokluğa yerinirim Aşkın ile avunurum Bana Sen?i gerek Sen?i..

Sen sende iken menzil alınmaz Bahr olmayınca gevher bulunmaz

Pişmanlık kadar insana yakışan bir hal tanımadım ben Molla Kasım. Düşün ki ateşe atılmış yanıyorsun, ama her yanış bir kere daha temizliyor seni.

"Malum-ı devletaneri olduğu üzere ağabeyiniz Sultan ll.Mustafa tahttan indirildikten altı ay kadar sonra derin üzüntüsü üzerine gelen bir mesane iltihabından vefat eylemiş ve herkes onun beş şehzadesi olduğunu bilmişti. Saye-i devletinizde bu şehzadeler ekmeğinizi yiyip saadetle ömür sürmekteler. illaki ağabeyinizin..."

Ne müşkül şimdi kim ahir zamandır yâ Rasûlallah Hemân ümmetlerin hâli yamandır yâ Rasûlallah (Şu ahir zamanda her şey ne kadar zor ey Allah'ın elçisi; savrulan ummetlerin hâli ne kadar da yaman!..)