Beni sardı kefen gibi mazinin tülü, Yere batsın bu toprakla bu korkunç mazi! Orda çünkü sevgilimle sevgim gömülü? -Hey arkadaş sözünü bil, hem kendine gel, Bahtiyarlıklara olmaz ölümler engel. Bir sevgili kızı senden aldıysa toprak Bun a katlan, toprak için çünkü bu bir hak! Hem yaratan, hem büyüten topraktır bizi, Üzerinde işitiriz ilk ninnimizi; Fışkırttığı serin sular bize can verir; Ormanları gönlümüze heyecan verir.

Bir budala ?zulüm yeter! ? diye haykırır, Bir it çıkar ?proleter? diye haykırır!

En mukaddes iki ?Var?a böyle söversen, Toprak ejder, mazi kanlı bir gece dersen, İleriye bakamazsın, gözün kamaşır. İstikbali kucağında bu mazi taşır? Arkasında olmasaydı şanlı bir mazi Bu milletten çıkar mıydı bir büyük ?GAZİ?? Kara toprak yine bizden gıda almasa Kalır mıydı aramızda türe yasa? Mazi bizim atamızdır, toprak anamız, Biri bizi yetiştirir, biri verir hız.

Hiç düşündün mü niçindir yaşamak? Bir görev yapmak içindir yaşamak. Er kişiysen görevin neyse, başar. Zevke, eğlenceye hayvan da koşar. Görüyorsun nice havan yığını Ki yapar sadece hayvanlığını.

?O?nu duydum öten kuşun sesinde, ?O?nu gördüm göğün mor çehresinde, Ecza-yi hilkatin her zerresinde, Mecnun?un Leyla?ya hitabı vardı.

Aşk için verince bunca emek Varlıktan sıyrılıp ruh olmak gerek.

Üç ömre bedel kırk yedi yıl gün gibi geçti, Dünyadaki her zevke dedim: Yok kadar azmış. Bir başka hayat, başka cihan özlüyorum ben, Bildim ki ölümden öte gerçek olamazmış?

İkisi birkaç defa buluştuktan, fakat hiçbir şey konuşmayarak dalgın bakışlarla sustuktan sonra,  yeryüzünde hiç kimsesi olmayan Şeref, bir gün Pusat?a kısa bir yazı göndererek intihar etti. Yolladığı  kâğıtta ''Tiyatro bitti. Beklemeye lüzum görmüyorum" yazılıydı.    Pusat, arkadaşı için hiçbir tören yaptırmadı. Para ile tuttuğu üç kişiye kendisi de katılarak onun  tabutunu en yakın mezarlığa kadar bizzat götürdü. Tabut kabre konduktan sonra üzerine küçük bir  bayrakla bir kitap bıraktı. Mezarın toprağını tek başına doldurduktan sonra başucuna bir tahta parçası  dikti. Bunun üzerinde "Arkadaşım Şeref'' kelimeleri kazılıydı...   

"İnsanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. Bu gördüklerin birer karikatürden başka bir  şey değildir."

Ayşe onun, bir huzur olmasa bile, sükun içinde olduğunu anlayarak memnun olmuştu.