Kaba biriydim. Üstelik bu bana zevk veriyordu. Hiç rüşvet almadığım için, kendimde kaba olma hakkını buluyor, kendimi bununla ödüllendiriyordum. (Çoğunun, süistimal yapamadığı ve yapmaktan korktuğu için kendinin dürüst olduğunu sanan ve bununla övünen, ama bunun acısını çevresinden çıkaran bazı memurların güzel bir tahlili. E.Ç.)

Kaba biriydim. Üstelik bu bana zevk veriyordu. Hiç rüşvet almadığım için, kendimde kaba olma hakkını buluyor, kendimi bununla ödüllendiriyordum. Masama gelen işleri dişlerimi gıcırdatarak yapar, birisini sinirlendirdiğim zaman zevk duyardım. Üstelik bunu çoğu kez de becerirdim. Zaten iş takibine gelenlerin çoğu, korkak, pısırık kimseler olurdu. (Çoğunun, süistimal yapamadığı ve yapmaktan korktuğu için kendinin dürüst olduğunu sanan ve bununla övünen, ama bunun acısını çevresinden çıkaran bazı memurların güzel bir tahlili. E.Ç.)

En ustalıklı, en incelikli cinayetlerin, çoğu kez kültürlü ve aydın insanlar tarafından işlendiğine hiç dikkat çektiniz mi?

Belki de insan refahtan değil, acıdan da aynı ölçüde hoşlanıyor. Hatta acının mutluluk kadar yararlı olduğu bile düşünülebilir. İnsanın zamanı geldiğinde, acıyı tutkuya varan derecede sevdiği de bir gerçektir.

" Etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz! Gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu, nerede olduğunu bilmiyoruz bile! Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız. " -Fyodor Mihailoviç Dostoyevski / Yeraltından Notlar

Denginiz değilim efendim, dengesizim

...Namuslu, dürüst ve sağduyulu bir insan kendini ahlak yasalarıyla sorumlu tutar..!

...Kendi kendini koruma ve kendi kendini yok etme yasaları, insan için eşit derecede güçlüdür..!

...Manevi ilkelerinin temeli olmayan bir insanlığın dostu, insanlığın mahvedicisidir..!

...İnsanın kendi değersizliğinin ve zayıflığının bilincine varmasında, daha ileri gidemeyip sonunda bulunduğu durumdan mutluluk duyacağı büyük bir aşağılık sınırı vardır.Şüphesiz alçakgönüllülük bu bağlamda büyük bir güçtür..!