Anlayışınızla övünüyorsunuz, ama bir yandan da tereddütlerle dolusunuz, çünkü kafanız işlediği halde kalbiniz ahlaksızlıkla kararmış; halbuki temiz kalpli olmayan kimsenin idraki tam değildir.

Rahat rahat yaşayıp vakarla ölmek, bundan daha enfes ne vardır! Salıvereceğim göbeği, üç kat gerdanımı ve ayyaş burnumu sokakta görenler, ''Şu kalantora bakın, amma esaslı herif!'' derlerdi. Ne olursa olsun, yaşadığımız şu olumsuz devirde böyle gönül okşayıcı sözler duymak hoştur baylar.

İşte ben, içi dışı bir insanı, tabiat ananın şefkatle, özene bezene yarattığı, gerçek, normal insan olarak görürüm.

Gerçek bir centilmen tüm servetini bir anda yitirse bile yine de soğukkanlılığını bozmayacaktır. Para centilmenliğin öylesine uzağındadır ki, bunun lafı bile olmaz.

Size akıl hocalığı yapmak üstüme vazife değil, üstelik böyle bir rolü üstlenmeyi aklımın ucundan bile geçirmem; ancak yinede söylemeliyim ki, beni zor duruma düşürmemenizi istemek hakkımdır.

İçimdeki her şey bir anda donup kaldı.

Seni sevebilirdim, Praskovya, dedi birden. İyi bir kızsın sen, bunların hepsinden iyisin. Gelgelelim huyun kötü! Gerçi bende öyleyimdir ya, neyse. Şöyle bir dönsene hele, bu saçlar kendi saçların mı, takma değil ya?

Şimdi ben neyim? Koca bir hiç! Yarın ne olabilirim? Dirilip yeniden yaşamaya başlayabilirim! Tümüyle perişan olup gitmeden, içimdeki insanı bulabilirim!

Aklın ve matematiğin desteklediği gerçek ve normal çıkarlara karşı gelmenin, insan için hep yararlı olduğuna, bunun hepimiz için bir yasa sayılacağına neden bu kadar şiddetle inanıyorsunuz?

İnsan ise gelgeç gönüllü, bir dalda durmayan bir yaratıktır. Belki de satranç oyuncuları gibi amaca ulaşmayı değil, amaca giden yolu sever. Kim bilir (emin olamayız elbette) belki de insanların tek çabası, bu amaca ulaşmak için sürekli, kesintisiz bir çalışmadır, daha doğrusu yaşamın kendisidir. Oysa amaç iki kere iki dörttür gibi bir formülden başka bir şey değildir, ama iki kere iki dört ise yaşam değildir baylar, ancak ölümün başlangıcıdır. (...) Evet, insan ömrünün iki kere ikinin peşinde geçirir, bu uğurda denizler aşar, yaşamını harcar, ama aradığını gerçekten eline geçirmekten inanın ki korkar. Çünkü onu bulur bulmaz, artık arayacak başka bir şeyinin kalmayacağını bilir.