Şeref ve inceliği, dans hocalari değil, insanın bizzat kendi ruhu öğretir..

Hiçbir anın kıymeti kapiklerle ölçülmez. Bazen beş dakika bir hazineden değerlidir...

"İnsanlığın kendini koruma ve kendini yok etme yasaları birbirine eşit güçtedir..."

Anlamak için, ilk önce bir kalbe sahip olmak gereklidir...

Anımsıyorum: Dayanılmaz bir hüzün çökmüştü yüreğime; hatta hüngür hüngür ağlamak istiyordum; bunun nedenini de anlamıştım: gördüğüm her şey yabancı olduğu için beni şiddetle etkiliyor, tedirgin ediyor, şaşırtıyordu. Yabancı olan her şey beni adeta boğuyor, öldürüyordu. Beni bu karanlıktan uyandıran, çok iyi anımsıyorum, bir akşam İsviçre girişinde, Bazel'de, pazar yerinde anıran bir eşek oldu. Eşeğin anırması beni derinden etkilemiş ve nedense müthiş hoşuma gitmişti. Kafamın içi böylece, yani eşeğin anırmasıyla birlikte apaydınlık oluverdi..

Sorun, hayattır; yanlızca hayat; hayatın kendisi, hayatı sürekli ve sonsuz biçimde bulma süreci... Onu bulup sonra da buldum diye noktayı koymak değil...

?İyilik tohumunuzu, sadakanızı, hangi biçimde olursa olsun, iyiliğinizi başka birine verirken, ona benliğinizin bir bölümünü vermiş ve onunkinin bir bölümünü kendinize almış oluyorsunuz. Karşılıklı olarak kişilikleriniz birbirine karışmaktadır. Bilim ve bu yaşam uğraşınız sonunda sizi çok büyük bir tohum atmak, dünyaya dev bir düşünce armağan etmek düzeyine çıkaracaktır??

Dikkat et..! Asla ömür boyu sürecek bir söz verme...

Kimseye kırıcı bir şey yapmadım mı yani..? Ah..! Bunu düşünmenin bile beni nasıl mutlu ettiğini anlatamam size..!

Yoksul ve çıplağım çünkü; beşeriyet kasırgasının ortasında sefil bir toz tanesiyim...