Sırlar korkunç derecede çok! Bu kadar çok bilmece yeryüzünde insana zulüm ediyor.

Hiçbir şey anlamıyorum, anlamak da istemiyorum. Olaylarda kalmak istiyorum. Anlamamaya karar vereli çok oluyor. Anlamak istersen olaydan sıyrılman gerekir, oysa ben sadece olayda kalmak istiyorum.

"Ve gözlerinden; birlikte ebediyen mutlu olabilirdik, dediğini okudum."

Yalan, insanların bütün öteki yaratıklara karşı biricik üstünlüğüdür..!

Aşk onları diriltmiş, birinin yüreği, ötekinin yüreği için sonsuz bir hayat kaynağı olmuştu...

İnsan bazen öyle bir sınıra gelir ki, onu aşamaz mutsuz olur; aşar, bu kez belki daha mutsuz olur..!..

Sonra, herkesin akıllı olmasını beklemenin, çok uzun süreceğini anladım, Sonya. Ve bir de bunun hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini...

Sen de aynı şeyi yapmadın mı..? Sen de kuralları çiğnemedin mi..? Kuralları çiğneyecek gücü kendinde bulmadın mı..? Ellerinle bir insanı öldürmedin mi..? Ama bu kendinmiş. Ne fark eder..? Aynı şey...!

Ruhlarınızda bağımsız bir yaşamdan iz bile yok..! İspermeçetten (balinanın başından çıkartılan beyaz renkli yağ) yapılmış yaratıklar..! Damarlarınızda da kan yerine serum dolaşıyor..! Hiçbirinize inanmıyorum. İlk işiniz ne pahasına olursa olsun insana benzememektir..!

Derin bir kalp ve büyük bir zeka için keder önüne geçilmez bir şeydir...