Akıllı bir adam, ama akıllıca davranmak için yalnızca akıl yetmiyor.

-Kapıyı kilitlemiyor musun? ?diye sordu. +Hiçbir zaman kilitlemedim ki! Sözde iki yıldır kilit alacağım? -Gülümseyerek Sonya?ya baktı. - Kilitleyecek hiçbir şeyi olmayan insanlar mutludurlar herhalde, öyle değil mi?

Ne tuhaf şu insanlar! Kimse, içinden mucize olduğuna inansa bile itirafa yanaşmaz! Siz bile, ?Belki de yalnızca bir rastlantıdır,? diyorsunuz.

Herkes kendisi hakkında kendisi karar verir ve kendini en iyi aldatabilen, herkesten daha neşeli yaşar.

Yalnızca var olmuş olmak için yaşamak! Ama o eskiden de bir düşünce, bir umut, hatta bir hayal uğruna bütün varlığını binlerce kez feda etmeye hazır bir insan değil miydi? Yalnızca var olmak ona her zaman az gelmiş, o hep daha fazlasını istemişti. Kendisini başkaları için söz konusu olmayacak birtakım haklara sahip bir insan görmesinin nedeni de, belki de yalnızca isteklerindeki bu güçlülüktü.

"Evime başın dik olarak ve hiç çekinmeden Evimin kadını olarak gir." -Puşkinin bir şiirinden-

"Beni kıyametin kopmasıyla çaysız kalmam arasında bir seçime zorlasalar, dünyanın batmasını umursamaz, çayımdan vazgeçmeyeceğimi haykırırdım."

Ne ki, bütün hayaller bir gün biter ve gerçeğin soğuk yüzüyle tanışırız. Hayaller içinde geçirilen gecelerden sonra ayılmanın, gerçek dünyaya dönmenin ne kadar korkunç olduğunu bilemezsiniz. Evet, bir de çevrenize bakarsınız ki, insanlar delicesine akan hayat seli içerisinde yaşayıp gidiyorlar.

İyi adamlar yalnızlıktan ölüyor, iyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken...

Ah, Tanrım, bu kadarcık mutluluk bütün bir ömür için çok az değil mi..?