"Kişi uygarlığa bulaştıkça eskisinden daha iğrenç olmasa, daha fazla kan dökmese bile, daha kötü can aldığı bir gerçektir. Eskiden insanlar hak için kan dökerler, bu yüzden rahatça birbirlerini öldürürlerdi. Çağımızdaysa, insan öldürmek suç sayıldığı halde yine de cinayetlerin ardı arkası kesilmiyor."

"Ama şunu söylemeliyim, insanoğlu aptal değilse bile, o ölçüde nankördür. Evet, eşi bulunmaz bir nankör, bir değerbilmez! Nankörün nankörü! Hatta bana göre, insanı en uygun olarak, iki ayaklı nankör bir yaratıktır diye tanımlamak gerekir."

"İki kere ikiyi yolumuzun ortasında külhanbeyi gibi duran, ellerini beline koymuş, her yana tükürükler saçan biri olarak düşünüyorum. Sonra da onun mükemmel bir varlık olabileceğini de kabul ediyorum ama her şeyi güzel görmeye başladıktan sonra, iki kere ikinin dört değil de beş olduğunu düşünmek ve bundan zevk duymak da olumlu olabilir."

"İçim bulanıyor fakat bu duyguyu çok geçmeden kendimden uzaklaştırıyordum. Yavaş yavaş bunlara da alışıyor gibiydim, uysallaşıyor ve bile bile her şeye katlanıyordum."

"İnsanın, zamanı geldiğinde, acıyı tutkuya varan derecede sevdiği de bir gerçektir."

"Hayat acılarıyla ve kederleriyle de güzeldir."

"İnsanlar mutsuz oldukları zaman daha çok hata yaparlar."

"Biz... Biraz önce... Seninle... Eee... Birlikte olduk... Ağzımızı açıp da birbirimize tek bir laf bile söylemedik. Sonra ikimiz de bir yabani gibi gözlerimizi birbirimize dikip bakmaya başladık. Sence bu mudur sevişmek? İnsanlar böyle mi birleşmeli? Sence bu rezillik değil de nedir?"

"Aşkın kutsal bir yanı olduğu bilinmelidir. Eşler arasında geçenler dışarıya yansıtılmamalı. Bu da aşkın kutsallığını ve gizemini bir kat daha artırır."

Burada insanın en ağrına giden ne biliyor musun? Onların yalan söylemesi değil; yalan her zaman bağışlanabilir; tatlı bir şeydir çünkü yalan, insanı önünde sonunda gerçeğe götürür. Burada insanın ağrına giden şey, onların yalan söylemeleri değil, söyledikleri yalana kendilerinin de inanmaları?