Pek çok şeyi yarım yamalak bilmektense, hiç bilmemek daha iyidir! Başkalarının fikirleriyle bilgelik mertebesine ermektense, bileğinin hakkıyla divane olmak daha iyidir!

Beddua mı etmeli insan sevmediğinde? Bu - zevksizliktir zannımca. Lakin buydu, o uzlaşmaz kişinin yaptığı. Ayaktakımından biriydi. Ve o, yeterince sevmezdi: Sevse, sevilmeyişine bu denli öfkelenmezdi. Hiçbir büyük sevgi, sevgi istemez - daha fazlasını ister. Uzak durun böylesi uzlaşmaz kişilerden! Bu hastalıklı bir tarzdır: Onlar berbat görürler bu hayatı ve kem gözle bakarlar dünyaya. Uzak durun böylesi uzlaşmaz kişilerden! Onların ayakları ağır, yürekleri bunaltıcıdır - bilmezler raks etmesini. Böyleleri için yeryüzü nasıl hafif olabilir ki?

Lâkin biz zaten cenneti istemiyoruz: Koca adamlar olduk biz, - bundandır ki istemekteyiz yeryüzünü!

"Kemale eren, olgunlaşan her şey - ölmek ister." Böyle dersin sen. Kutlu, kutlu ola bağbozumcunun bıçağı! Halbuki ham olan her şey yaşamak ister: Yazık! Istırap der ki: "Helak ol! Defol, ey ıstırap!" Halbuki ıstırap çeken her şey olgunlaşmak, neşelenmek ve hasretlik çekmek için yaşamak ister,

"Bu ağacı ellerimle sallamak isteseydim, gücüm yetmezdi buna. Oysa gözümüzle göremediğimiz rüzgar ona istediği gibi eziyet ediyor, onu eğip büküyor. Görünmez ellerdir bize en kötü eziyetleri çektirenler, bizi eğip bükenler."

-Oysa insanlarda ağaç gibidir. Ne kadar yükseğe ve aydınlığa çıkmak isterse, o kadar kuvvetle toprağın altına inmek ister kökleri, karanlığa, derinliğe, kötülüğe...

Kanla ve özdeyişlerle yazan, okunmak değil ezbere bilinmek ister. Dağlarda en kısa yol doruktan doruğadır: ama bunun için uzun bacakları olmalı. Özdeyişler doruk olmalı; kendisine hitap edilen de irikıyım ve uzun boylu.

Beni anlamıyorlar; ben bu kulakların dinleyeceği ağız değilim.

"En yüce dağlar,en derin denizlerden çıkmıştır;en derin acılardan doğar,en derin sevinçler."

İnsanlarla ilişki karakteri bozar hele de karakter bulunmazsa