''Yanımda yürüyordun Milena. Düşünsene yanımda yürümüştün.''

"Bazen dünya haritasının önüme serilmiş olduğunu ve senin boylu boyunca üzerine uzandığını hayal ediyorum"

"Hoş gör beni akşamın şu geç saatinde sana iyi geceler dilerken, kendimi, her şeyimle bir solukta veriyorum sana. Mutluluk, sende erimek!"

Gelme. Bir gün gerçekten ihtiyacım olduğunda ve senden gelmeni istediğimde, hemen geleceğin umudu kalsın bende, ama şimdi gelmesen daha iyi, çünkü yine gitmek zorunda kalacaksın.

Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?

Kitabın gerçek doğal yaşamı yazar öldükten sonra başlar, daha doğrusu yazarın ölümünden bir süre geçtikten sonra, çünkü bu gayretli yazarlar öldükten sonra da kitapları için mücadele ederler. Ama sonrasında kitap yalnız kalır ve sadece kendi kalp atışlarının gücüne yaslanabilr.

Bugüne kadar insanlara tahammül edebileceğimi, dünya ile başa çıkabilecebileceğimi düşünmezdim hiç. Ama sen şunu öğrettin bana: Dayanılmaz olan aslında hayat değil, insanlardır.

"İnsan bazen erken kalktığında, gerçeğin yatağının yanıbaşında olduğunu sanıyor."

"Odanda duran her şeyi elimde olmadan seviyorum." (s.173)

"Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken ya da uyurken (iyi uykular diliyorum!) seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim?" s.137