Her şeyi doğru saymak diye bir zorunluluk yok. Yalnızca her şeyi gerekli sayma zorunluluğu var.Böylece yalan, dünyanın düzenine dönüştürülüyor.

Çok büyük bir sorumluluğu, daha doğrusu, bütün sorumluluğu yüklenerek, bu sorumluluk altında kendini eziyorsun.

iki elim, aralarında kavgaya giriştiler.okuduğum kitabı kapayıp araya girmesin diye bir yana ittiler.sonra beni selamlayıp kavgalarına hakem teyit ettiler.hiç zaman yitirmeksizin parmaklarını birbirlerine dolayıp masanın kenarında bir koşuşturmaca tutturdular, sırasıyla birbirlerinin önüne geçerek masa boyunca bir kaç kez gidip geldiler.gözlerimi onlardan ayıramadım.onlar benim ellerim olduğuna göre yan tutmamalıydım, yanlış bir kararla başıma kim bilir ne belalar sarardım.doğrusu, görevim hiç kolay değildi, avuçlarımın arasındaki karanlık bölgede gözümden kaçmaması gereken hilelere başvuruyorlardı, ben de çenemi masaya dayamış gözümden tek bir şeyin kaçmaması için dikkat kesilmiştim.o güne dek, sol elime karşı kötü bir düşüncem olmamasına rağmen, hep sağ elimden yana olmuştum.sol elim durumu yüzüme çarparak itiraz etseydi, bu kötüye kullanılabilir duruma derhal son verirdim.fakat sol elimden ufak bir sızlanma bile işitmedim, örneğin sağ elim sokakta selam vermek için şapkamı kaldırırken sol elim kalçamda ürkekçe geziyordu.şu an sürmekte olan kavga için kötü bir hazırlık devresiydi bu.sol elim, nasıl edeceksin de sağ elimin yıllar içerisinde güçlenen baskısına dayanabileceksin?gördüğüm şey bir kavga değil artık, bu düpedüz sol elimin idam fermanı.şimdiden masanın sol köşesine sıkıştı sol elim., sağ elim düzenli olarak üzerine binip duruyor.eğer bu dehşet verici anda düşünme yeteneğimi yitirmiş olsaydım; o anda aklıma düşen bunların benim elim olduğu fikrini, öyleyse onları bir çırpıda birbirlerinden uzaklaştırabileceğim ve acı dolu kavgalarına son verebileceğim fikrini uygulamaya koyulmasaydım sol elim bileğimden kırılır, masadan aşağıya düşüp öylece kalırdı, yenilgiden dolayı sarhoşlaşan sağ elim kendini tutamaz, beş başlı kerberos misali yüzüme saldırırdı.ama şimdi birbirlerinin üzerinde usulca yatıyorlar, sağ elim sol elimin sırtını sıvazlıyor; yansızlığını yitiren hakem, ben, bu davranışlarını başımı sallayarak onaylıyorum.

İnsanların yeryüzüne bir görevle geldikleri doğruysa ben başaramadım onun yanındaki görevimi.

?Biri Joseph K.?ya iftira etmiş olmalıydı; çünkü kötü bir şey yapmamış olmasına karşın bir sabah tutuklandı.?

?İnsanın belli başlı iki günahı vardır, öbürleri bunlardan çıkar: sabırsızlık ve tembellik. Sabırsız oldukları için Cennet?ten kovuldular, tembelliklerinden geri dönemiyorlar. Ama belki de belli başlı sadece bir günahları var: Sabırsızlık. Sabırsızlıklarından ötürü kovulmuşlardı, sabırsızlıklarından ötürü geri dönemiyorlar. Dünyayla arandaki savaşımda, dünyanın yanında ol.?

?Odamda günlerdir yalnızım, ziyanı yok dünyada da yıllarca yalnız değil miydim??

Sokakta, kaldırımın üstündesin. Benim bir ayağım kaldırımda, bir ayağım yerde, elini tutuyorum. Hızlı hızlı, kısa kısa cümlelerle bir konuşmadır başlıyor aramızda. Bu konuşma hiç kesilmiyor, uyanıncaya kadar.

"Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor."

Hiçbir şeye gücüm yok, acılar dışında.