Sabahki mektubumda dediklerimden daha çoğunu söylemedim dersem, yalan olur... Seninle konuştuğum gibi kimseyle rahat konuşamam, kimse senin kadar benden yana olmadı da ondan, kimse senin kadar iyi niyetli ve herşeyi kavramış değil de ondan..

Gerçeği söylemek zordur, çünkü her ne kadar sadece bir tane olsa da canlıdır gerçek; bu yüzden de canlı ve sürekli değişen bir çehresi vardır.

Üzüntü demek, gece gündüz, uykuda olsun, uyanık olsun, bedenine saplanmış bir oku taşımak demek, çekilir şey değil bu.

Ben karanlıkların adamıyım, ortaya çıkmamam gerekir, en doğrusu bu.

Sessizliğinin ardındaki sesi duyamadığıma üzülüyorum.

Ben onun için iyi biriydim, o benim için vazgeçilmezdi.

İnanmıyorum yazdıklarınıza Milena! İnandıramazsınız da beni! Kendimi kendim inandırabilirim belki.

Dergilere yazdıklarınızı göndermek istemiyorsunuz bana, öyle mi? İnanmıyorsunuz bana öyleyse.. Kafamda yarattığım kadını sarsar mı sandınız? Bakın işte bu gücendirdi beni, küstüm size.. Daha iyi..Yüreğimin kuytusunda birazcık küslük bulunsun size karşı, dengeyi sağlar.

Bu sadece sıkışmış bir göğsün sıkışmış nefes alışı..

Birini tanımak için çok çaba sarf etmek gerek, ama tanımamışsan hiç çaba sarf etmemişsin demektir.