Aşktın sen, kokundan bildim seni

Kim istemez mutlu olmayı Mutsuzluğa da var mısın? Özür, Yusufçuk Dergisi, Sayı: 15 Mart 1980

Ankara Ankara İyi kalpli üvey ana!

Biliyor musun başkentim nedense Birbirimizden çekiniyoruz ikimizde, Sen yasalarına hiç yaslanmaz oldun Ben acılarıma yeterince.

Dikenli tele takılan çiçek, Yüzyılımız çiçek diye seni getirdi.

Bilir misin iki kökeni var hüznüniyetin Çiçek durumu aşklar Yaprak düzeni siyasalar

"Ben ayrı düşmüşüm bir kere. Ayrı düşmüşüm insanlardan."

Yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık Bir ovanın düz oluşu gibi bir şey. Hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka Keşke yalnız bunun için sevseydim seni

Afyon garındaki küçük kızı anımsa, hani, Trene binerken pabuçlarını çıkarmıştı; Varto depremini düşün, yardım olarak Batı'dan Gönderilmiş bir kutu süttozunu ve sutyeni. Adam süttozuyla evinin duvarlarını badana etmişti, Karısıysa saklamıştı ne olduğunu bilmediği sutyeni, Kulaklık olarak kullanmayı düşünüyordu onu kışın; Tanrım, gerçekten çocukluk günlerimizde mi?... Eşiklere oturmuş bir dolu insan Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

KÜÇÜK ANNE Küçük anne, kelepir kız, Bir şey söyle bana, Bana bir laf etki binlerce, Onbinlerce görüntü anlatamasın. Genceli Nizami'nin dediği gibi Taşı onunla yıkasalar Üzerinde akik biter, Bakışların ki, İkinci bir parıltı var senin bakışlarında Keşke yalnız bunun için sevseydim seni