Ve o tek kelime etmeden, en küçük bir heyecan göstermeden 'bakıyor'. Ne sevinç, ne şaşkınlık, ne özlem; sıfır. Bazen düşünüyorum da, belki de sadece duyugusuzluğu sayesinde hayatta kalmıştır.

Anılarım mı? Mezarcı küreği gibi, güneşe toprak atmak benimkisi.

Benim değil bu hikaye, bir başkasının hayatını anlatıyor. Sadece belirsizlik ya da tutarsızlık sezdiğimde el sürdüğüm kendi kelimeleriyle. Her gerçek kadar değeri olan kendi gerçekleriyle. (7)

Bir insanın hayatının doğumuyla başladığına emin misiniz? (17)

''Dünyaya uyanık gözle bakan kişi, yaşamın çürüyüp giden bir tohum olduğunu, gözler kuşkusuz... Yalnızca özgür bir ruh, üstünde mutsuzluktan başka bir şey bitmeyen çayırlardan vazgeçip, sonsuzluğun kokusunu içine doldurmayı bilir... "

2.NOTUM Olduğu gibi.Sonra,ailem,köklerim,eğitimim,isteklerim,o güne dek hiç kimseye, kendime bile bu şekilde anlatmadığım bir dolu şey...Doğrudur,içimde gömülü olan bazı şeyleri,o gece ona söylerken keşfettim.. syf.65

1.NOTUM Bir başkası olsa,derler ya, '' içini döktüğü için '' rahatlardı...Ben rahatlamadım Öfkeliydim,kendime karşı öfkeliydim.Bana hep böyle olur.Kelimelerin tadını unutacak kadar uzun süre susarım ve birden bent yıkılır,içimde ne varsa,tuttuğum ne varsa boşaltırım,bitmez tükenmez bir gevezelik başlar; daha çenemi kapamadan pişman olmuşumdur bile. syf:55

Gelecek, geçmişin duvarlarının ardında değildir. (29)

Sana en değerli kitabımı verebilirdim; dünyanın malına sahip birine bile eski bir kitap armağan edilebilir. (31)

...herkes ötekilerin duasını sustursun diye kendi tanrısına yakarıyordu. (33)