"Belki de yazı, daha iyi söndürmek için alevlendiriyor tutkuları..."

Hiç şaşma. Gerçeğin iki yüzü vardır,insanlarında öyle...

İçimde kaybolmuş olan öfkeyi toplamak zorundaydım, tıpkı çölde kaybolup susuz kalınca yaprakların ve çiçeklerin üzerindeki çiğ damlalarını biriktirip içen insanlar gibi.

Adımda doğmakta olan bir insanlığı taşıyorum, ama ben nesli giderek tükenen insanoğluna aidim...

Her şeye karşıydı. Kanunlara, dine, geleneklere, paraya, politikaya, okula.. Saymakla bitmez. Değişen ve değişmeyen her şeye karşı. "Aptallığa, zevksizliğe, örümcek kafalara karşı." derdi. Muazzam ayaklanmalar hayal ederdi.

Kendi yolunda tıkır tıkır yürüyen bir dünya istemiyordu artık; rayından çıkan her şey, yıkıcı sanat, bozguncu ayaklanmalar, sınırları zorlayan keşifler, delice hevesler, tuhaflıklar deyim yerindeyse onu kendinden geçiriyordu, hem de delilik derecesinde.

Siz de takdir edersiniz ki bir isim bembeyaz bir sayfa olmalıdır ki, kişi ömrü boyunca yazabileceği ne varsa yazsın.

'yanlış bir zamanda doğduğumuzu düşünmüyor musun?' 'sen ne zaman doğmak isterdin?' 'yüz yıl, iki yüz yıl sonra. insanlık başkalaşım geçiriyor, neye dönüşeceğini bilmek istiyorum.'

ben bir soy zincirinin ilk değil son halkası, kendi insanlarımın en sonuncusu, onların birikmiş hüzünlerinin, hayal kırıklıklarının ve utançlarının emanetçisi olacağım. En berbat vazife bana düşüyor: sevdiklerimi teşhis edeceğim, sonra başımı sallayacağım ve örtü yeniden yüzlerinin üstüne çekilecek

Hayat seni korkutuyorsa, içini yakıyorsa, en yakınların çirkin #maskeler takmışsa, hayat budur de, ikinci kez çağrılmayacağın bir #oyun olduğunu söyle. Zevk verici ve acı çektirici bir oyun, inanç ve aldatma oyunu, maskeler oyunu, onu sonuna kadar oyna, ister oyuncu olarak ister izleyici olarak.