Dünya her zaman, ancak bir şey söyler. Ve yıldızdan yıldıza giden bu sabırlı gerçeklikte, bizi kendimizden ve başkalarından kurtaran bir özgürlük vardır; ölümden ölüme giden öteki sabırlı gerçeklikte olduğu gibi.

İyi günlerde yaşama güvenmek, onu da iyilikle karşılık vermek zorunda bırakır.

İnan bana, büyük acı yoktur, büyük pişmanlıklar, büyük anılar yoktur. Her şey unutulur, büyük aşklar bile. Yaşamda aynı anda hüznün ve coşkunluğun bulunuşu bundandır. Olayları görmenin ancak belli bir yolu vardır ve zaman zaman ortaya çıkar. İşte bunun içindir ki, yaşamında büyük bir aşka, mutsuz bir tutkuya sahip olmuş olmak yine de iyidir. Bu en azından bizi çökerten nedensiz umutsuzluklar için bir korunmadır.

"İnsan bilmediği şeyler hakkında daima abartılı düşüncelere kapılır"

"Ölüm cezasının çok önemli bir şey olduğunu,hatta bir bakıma onun, bir insanın ilgisini çekecek tek şey olduğunu nasıl olmuştu da anlamamıştım? Mümkün olup da bu hapishaneden çıkabilseydim,bütün idamları seyretmeye giderdim"

"Annem hep insanın tam anlamıyla mutsuz olamayacağını söylerdi, Gökyüzü renklenip de yeni bir gün hücreme sızdığı zaman, ona hak veriyordum"

"Beni ilgilendirmeyen bir şeye ilgi duyacak kadar vaktim yoktu."

Fakat herkes bilir ki hayat, yaşanmak zahmetine değmeyen bir şeydir.

Ama işte, haklı yandaydım, bu da vicdanımın rahat olmasına yetiyordu. Doğruluk duygusu, haklı olmanın verdiği doyum, kendini değerlendirmenin sevinci, bayım, bizi ayakta tutan ya da ilerleten güçlü zembereklerdir.

Kader tornacılık ya da kiremitçilik gibi bir el sanatı seçmek zorunda bıraksaydı beni, sakin olun, damları seçerdim ve baş dönmesiyle dostluk kurardım.