20.NOTUM Ben öldükten sonra herkesin beni unutmasını nasıl doğal buluyorsam,bunu da öylece doğal buluyordum.Onların benimle ilgileri kalmamıştı artık.Böyle bir şeyi düşünmenin acı olduğunu bile söyleyemezdim. 104.syf

19.NOTUM Eet,bu hayat bana ait değildi ama en küçük ve en güçlü mutluluklarımı;sevdiğim mahalleyi,gökyüzünün akşamları aldığı her çeşit hali,Marie,nin gülüşlerini ve giysilerini o hayatta bulmuştum ben.Burada oluşumun lüzumsuzluğu birdenbire canıma tek etti ve içimde yanlız bir tek şey için sabırsızlık hissettim;Bu işin bitmesi ,hücreme ve uykuma dönmek. 95.syf

18.NOTUM Yaptığım herhangi bir şeyden dolayı hiçbir zaman gerçek pişmanlık duyamamış olduğumu ona samimi olarak,hatta dostça açıklamaya çalışmak isterdim.Ben her zaman olacak şeyin,bugünün veya yarının etkisi altında olan bir insandım.Fakat şimdi içinde bulunduğum bu durumda,hiç kimseye bu tarz bir şey söyleyemezdim. 92.syf

17.NOTUM O zaman beni bekleyen şey,rahat ve rüyasız bir uykudan ibaretti.Fakat ne de olsa değişmiş bir şeyler vardı,çünkü yarını beklerken,kendimi yine hücremde buldum.Sanki yaz göklerinde uzayıp giden aşina yollar,insanı masum uykulara olduğu kadar,hapishanelere de götürebilirmiş gibi. 89.syf

16.NOTUM Fakat şu sonuca varacaktır,bir yabancı kahve ikram edebilir ama bir evlat,kendisini doğuran kadının ölüsü başındayken bu kahveyi reddetmekle yükümlüdür! 84.syf

15.NOTUM Fakat aynı anda ve aylardan beri ilk defa olarak sesimin çınlayışını da ayan beyan işittim.Bunun zaten aylardan beri kulaklarımda çınlamakta olan ses olduğunu fark ettim ve anladım ki ben,bütün o zaman zarfında kendi kendime konuşmuşum.O zaman,annemin cenazesinde hastabakıcı kadının söylediklerini hatırladım.Hayır,çıkar bir yol yoktu ve kimse hapishanelerdeki akşamların nasıl olduğunu tasavvur edemezdi. 76.syf

14.NOTUM Öyle ki,bir kaç hafta sonra,sadece odamda bulunan şeyleri zihnimden saymakla saatler geçirebilecek hale gelmiştim.Böylelikle ne kadar çok düşünürsem,hafızamdan da yanlış bellemiş ya da unutmuş olduğum o kadar şey çıkıyordum.O zaman şunu anladım ki,bir tek gün dışarıda yaşamış olan bir kimse,hiç zahmetsiz yüz sene hapiste kalabilir.Canının sıkılmaması için yeter derecede anıya sahip olmuştur artık.Bir bakıma,faydalı bir şeydi bu. 74.syf

13.NOTUM Tutukluluğumun başlangıcında en zoruma giden şey,kafamda hayla özgür adam düşüncelerinin bulunmasıydı.Mesela birdenbire bir plajda olmayı,denize doğru ilerlemeyi istiyordum.Ayaklarımın altında ilk dalgaların seslerini,vücudumun suya girişini ve bundan duyduğum ferahlığı zihnimden geçirince,aniden hapishane duvarlarının nasıl dar olduğunu hissediveriyordum. 72.syf

12.NOTUM Beni kuru bir ağacın gövdesine hapsetseler de başımın üstündeki gök parçasına bakmaktan başka yapacak işim olmasa da yavaş yavaş ona da alışacaktım.Kuşların geçişlerini,bulutların birbirlerine rastlayışlarını bekleyecektim 72.syf

11.NOTUM Her şey o kadar doğal,o kadar ayarlıydı ve öyle yapmacıksız şekilde geçip gidiyordu ki, kendimi artık, ''aileden saymak''gibi biraz gülünç bir duyguya bile kapılmıştım. 67.syf