Örümcek ağları güvelerin yumuşaklığıyla yüzüme değiyordu. siyah yağmurluğuma kendi gölgem gibi sarınarak hap şişesini açtım ve hapları yudumlar arasında birer birer, hızla yutmaya başladım. Önce hiçbir şey olmadı ama şişenin dibine yaklaştıkça gözlerimin önünde kırmızılı mavili şimşekler çakmaya başladı. şişe parmaklarımın arasından kaydı ve yere uzandım. Sessizlik, yaşamımın çırılçıplak çakıllarını, kabuklarını ve tüm darmadağın yıkıntısını çırılçıplak ortaya sererek çekiliyordu. sonra, gerçekle hayalin sınırında, birden toparlandı ve kocaman bir dalga gibi beni uykuya sürükledi.