Sorun, aslında olmadığımız gibi olmaya çalışmaktan ileri geliyor. Sorunun kaynağını, totaliter standartlara uymamız, düzence benimsenmiş cinsel kimlik üniformasını giymemiz yolunda bizden beklenen sözde uyum çabası oluşturuyor. Kurulu düzeni memnun etme çabası yani. Böylece kendi kendimize yabancılaşıyoruz. Uyum sağlamaya çalıştığımız oranda, kendimiz de totaliter olup çıkıyoruz. Bu uyum sağlama sürecinin sonunda biz de başkalarının uyum sağlamasını talep etmeye başlıyoruz. Uyum sağlama sürecine, giderek artan korkular ve çifte standartlar eslik ediyor. Bizi kâh ödüllendiren kâh da cezalandıranları memnun etme kaygısıyla onların beklentilerine karsılık vermeye çabalıyoruz. Kendi sesimiz, bu uyum sağlama sürecine rağmen, zayıf da olsa hâlâ kendini duyurabiliyorsa, o zaman da çifte standartlar geliştiriyoruz. Olmak istediğimizle, kendimizi nasıl gösterdiğimiz arasında bir çelişki oluşuyor. Bu bağlamda, kurulu düzenin temsilcileri ikili bir rol oynar: Sevilirler, örnek olurlar, ama aynı zamanda korku uyandırırlar. Cinsel kimliğimize dayanarak biz de insanları yargılar, cezalandırır ve dışlarız. (Sf. 102)
Diğer Gündüz Vassaf Sözleri ve Alıntıları
Söylemeyen kalmadı. Orduya yapılan harcama, sağlık, eğitim, çevre koruması gibi alanlara yapılsa bir yeryüzü cenneti olabilirdi dünyamız. Nedir bu dünyanın askerden, savaştan çektiği? - İşgal ordularının girdikleri yerleri yağma, talan etmesi, kadınların ırzına geçilmesi, savaşlardan ve askeri manevralardan çevrenin tahribatı, ulusal değerlerin zedelenmesi, ibadet yerlerinin hakaret görmesi, istila karşısında insanların göçe zorlanması.- Türümüzün bir özelliği bu. Bir yandan beş para etmeyen şeylere dünyanın parasını verir, bir yandan da maddi değeri yok diye dünyanın en güzel şeylerinin bedava olduğunun farkına varmaz ya da küçümseriz.
- Çocuk sahibi olmamızın en temel nedeni, bunu yapma gücüne sahip olmamız tabii. O kadar maymun iştahlıyız ki, yapabileceğimiz ne varsa çoğunu yapmaya çalışıyoruz. Yapabildiğimiz için yapıyoruz, yapmayı seçtiğimiz ya da yapmaya karar verdiğimiz için değil. Sırf yapabiliyoruz diye çocuk yapmak olacak iş mi?
- İnsanlarla tanışıp karşılaşmaktan çok, faydacı anlaşmalar yapıyoruz. Daha "merhaba" dediğimiz anda, "Bu ilişkiden ne gibi bir fayda sağlayabilirim acaba?" düşüncesi geçer aklımızdan. İlişkiler, insanın evrensel "birlikteliği" üzerine kurulmaktan çok, kesin amaçlar üzerine inşa edilir.
- Ölüm insan için en büyük bilinmeyen olmuştur. Aynı zamanda en büyük korku kaynağı. Bilinmeyenin korkusunu azaltmanın en temel yollarından biri, ölümden sonraki yaşamı tartışan, açıklayan ve vaat eden din olmuştur. Bilinen şeyden korkulmaz. Cehennem ve ceza kavramlarını içeren dinlerde bile, insan kendisini cennet bahçelerine götürecek eylemler sayesinde ölüm korkularını bertaraf edebilir.
- Çoğumuz, daha bir seçim bile yapmadan önce belli bir tarafın üyesi olup çıkarız. Daha doğrusu, önce birtakım kimlikleri benimseyip, sonra da bunları birer seçimmiş gibi rasyonalize ederiz. Daha doğuştan bize yafta gibi "yapıştırılan" adlarımızla yaşama başlarız. Din, ideoloji, takım taraftarlığı gibi şeyler de, içinde büyüdüğümüz ailenin, toplumsal ve fiziksel çevrenin bir fonksiyonu olarak yakamıza yapıştırılır.
- Bizim totaliter cinsel kimliklerimizi, rollerimizi, beklentilerimizi en çığırtkan biçimde sömürenler reklamcılardır. Satışa çıkarılan nesne, ister su ya da esans, ister makineli tüfek ya da sabun olsun, "erkek" adamla "dişi" kadın hemen her zaman, o ürünün satılmasına yardım eden bir imaj olarak kullanılır. Sömürücü olduklarını bile bile onların kendi totaliter imajlarımız aracılığıyla ürünlerini satın almaya bizi ikna etmelerine izin veririz. Seks iyi satar. Totaliter seks imajına itaat edilir.
- Kendimizi olduğumuz gibi kabul edinceye dek bizi tutsak edecek kahramanlar. Süpermenler ve tanrılar yaratmaya devam edeceğiz. Özgür toplumda kahramanlara yer yoktur. Özgür insanın kahramanları olmaz.
- İş günü süresince tutsak olduğumuz gerçeğini o kadar kabullenmişizdir ki, onun dışındaki saatlerden "serbest zamanımız" diye söz ederiz. Serbest saatlerin tam tersi, hemen hepimizin işte olduğu gündüzlerdir.
- Özgürlük, güç merkezleri tarafından sunulan şıklardan birini özgürce seçmekle sınırlı.
Nimet Erenler Gülkökü
Nazım Hikmet Ran
Sezai Karakoç
Paul Auster
Muhyiddin İbn Arabi (Ebû Bekir Muhammed b. Ali)
Umut Sarıkaya
Mahmut Esat Bozkurt
Pınar Çekirge
Sevim Burak
Osho