Sessiz sinemadan sesli sinemaya geçileceği zaman yapımcılar, en büyük yıldızları çağırdılar. Ve yapımcılar dediler ki: Sessiz sinemanın en büyük yıldızları olan siz bayanlar baylar, artık konuşmayı öğrenmelisiniz. Kaşınızı gözünüzü oynatmanız, kameranın sağına soluna bakmanız, yönetmenin buyrukların boyun eğmeniz, sonra da, 'Tanrım, iyi bir oyun çıkarmış olayım' diye dua etmeniz yetmez. Konuşmayı, sahneleri beslemeyi, kişilikleri ortaya çıkarmayı, diyalogları ezberleyip rollerinizi oynamayı da öğrenmelisiniz. Bunu başaranlar, eskisinden de büyük olacaklar. Başaramayanlar ise ne kadar büyük olurlarsa olsunlar, bir gecede silinip gidecekler. Sonra bütün büyük yönetmenleri topladılar. Ve dediler ki: Ey sessiz sinemanın yönetmenleri, artık sabahları yanınıza bir kamera, biraz film, bir de yönetmen yardımcısı alarak yollara düşmek, orada burada bir şeyler çekerek getirmek yok. Senaryo okumayı, kişilikleri ortaya çıkarmayı, uyum sağlamayı, yazılmış bir öyküyü anlatabilmeyi öğrenmelisiniz. Bunu başaranlar, eskisinden de büyük olacaklar. Başaramayanlar ise bir gecede unutulup gidecekler. Sonra filmlere ara yazılarını yazanları topladılar. Ve dediler ki: Siz yazarlar, artık zarfların arkalarına çiziktirdiklerinizi getiremeyeceksiniz; yönetmen size filmi teslim ettikten sonra yazı uydurmak yok. 'Drama' yazarları olacaksınız; diyalog yazacak, çatışmaları ortaya çıkaracaksınız. Bunu başaranlar sonsuz paraya ve üne kavuşacaklar. Başaramayanlar ise yok olacaklar. Gerçekten de böyle oldu. Sessiz sinemanın birçok büyük yıldızı, yönetmeni, yazarı silinip gitti. Ama şunu her zaman hatırlayın: Bir tek yapımcı bile yok olmadı. Hepsi değişikliğe ayak uydurdu. Büyük yetenek de budur işte.
- Ernst Lubitsch