Profesör, bilgisinden aşırı emin, bir kumandan gibi. Gencecik, dinamik asistanları saygıdan da öte bir ürkeklik içinde, peşindeler. Hoca'nın ciddiyetinden yüzünden düsen bir parça -Herhalde bilim icabı!- Burçak'ın ödü kopuyor, geleceği saatlerde. Bizi ayrı bir korku sarıyor, ilaçları ne zaman, nasıl alacağını sorarken... Nitekim, bir gün demez mi, -Ben çocuğunuzu tedavi edemeyeceğim, efendim -Neden? Ne oldu? -Gözlerinizdeki endişe... -Efendim? -Kaygılı bakışlarınız beni rahatsız ediyor... Ya işte böyle... Ölümle savaşırken endişeli bakış bile yasak. Vah benim 'özgür' ülkemin insanları. Vah ki vah!.. Derin bilgi ve sınırsız insan sevgisi bu olsa gerek. Hipokrat yemini filan da cabası. Neyse...