Peter'in ellerine baktım. Sabit, güçlü kar

Peter'in ellerine baktım. Sabit, güçlü kar - AlıntıSöz

Peter'in ellerine baktım. Sabit, güçlü kare parmaklı ve kahverengilerdi. Birşeyleri sıkıca kavrayabilecek veya havaya kestane fırlatabilecek ellerdi. Sonra ellerime baktım. Gariptiler; bükülmüş, parmakları çarpık, bir çift insan elinden çok kıvrılmış iki çocuğa devamlı kıpırdayan ve titreyen, asla hareketsiz kalamayan ellerdi...s44...

Christy Brown

Paylaş

Tweetle

Diğer Christy Brown Sözleri ve Alıntıları

"yalnızdım,kendi dünyama hapsolmuştum,diğerleriyle iletişim kuramıyordum;varlığımı onların varlığından ayıran,beni onların hayatı ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki."

Sol Ayağım ·
"yalnızdım,kendi dünyama hapsolmuştum,diğerleriyle iletişim kuramıyordum;varlığımı onların varlığından ayıran,beni onların hayatı ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki."

Sol Ayağım ·
Tüm bu gürültü patırtının ne olduğunu merak eden bir grup heyecanlı çocuğun yanında,tekerlekli sandalyesininin kenarında oturuyordu.

Her Gün Hüzün - Sol Ayağım / 2 ·
"Her ne kadar aptal ve aciz olarak büyüsem de, bana diğerlerine davrandığı gibi davranmaya, misafir geldiğinde arka odada kalan ve adı geçmeyen "acayip şey" olarak değerlendirmemeye karar vermiş." sf.9

Sol Ayağım ·
Ancak annem sadece benim geri zekalı olmadığımı söylemekle yetinmiyordu, bunu kanıtlamak için elinden geleni de yapıyordu. Görev bilinciyle değil, sevgiyle yapıyordu bunu. Bu yüzden bu kadar başarılıydı.

Sol Ayağım ·
O benim için bir anneden daha fazlasıydı; savaştaki silah arkadaşımdı.

Sol Ayağım ·
"Bütün mücadelem boyunca, diğer insanlarla iletişim kurma olayında konuşmak her zaman en büyük engelim olmuştur. Sakatlığımın bana en fazla acı veren yanını oluşturmuştur."

Sol Ayağım ·
-Orada otururken ben neyim diye sordum kendime. Tanrı'nın yaptığı şakalardan biri sadece.-

Sol Ayağım ·
Yalnızdım, kendi dünyama hapsolmuştum, diğerleriyle iletişim kuramıyordum; varlığımı onların varlığından ayıran, beni onların hayatı ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki.

Sol Ayağım ·
Filme gitmeyi seviyordum. Işıkların sönmesi ve bütün sinemanın karanlığa gömülmesi, arkamızdan gelen ince, uzun bir ışık huzmesinin karanlıktan geçip başımızın üzerinden aşarak büyük ekrana düşmesi, onu parlaklaştırıp canlandırması, gözlerimizi kamaştırması, sonra ani bir sessizliğin ardından filmin başlaması çok hoşuma gidiyordu.

Sol Ayağım ·