İşte harcadığımız zaman bizim zamanımız değildir, hayatımızın sadece hemen bitmesini istediğimiz bir parçasıdır.

İşe karşı kinimiz politik fikirlerimizden gelmez. Ücretli işçiler olarak sömürüldüğümüz gerçeğinden gelir. Bizim çıkarlarımız şirketin çıkarlarının tam tersidir.

İş gücümüzden başka satacak bir şeyimiz olmadığı için bir alıcı bulmak zorundayız. Fakat iş gücümüzü sattığımızda bunu kendimizden ayıramayız. Maalesef artık zaman bize ait olmasa da bizim de orada olmamız gerekir. İşteki faaliyetimiz hayatımızın bir ifadesi değil, ondan ayrı bir şeydir. Kendimize ait olan zamanda var olabilmek için, başka birisi için çalışarak zamanımızı harcamak zorundayız. Hem işe ihtiyacımız var, hem de ondan nefret ediyoruz.