İnsanların bazen canavarlar dünyaya getirdiklerine inanıyorum. Bunların bazıları biçimsiz, korkunç görünüşlü, kocaman kafalı ya da küçücük gövdeli olurlar; bazılarının ne ayakları, ne de kolları vardır; bazıları üç kolludur, bazılarının da olmayacak yerlerde kuyrukları ya da ağızları bulunur. Bunların hepsi birer rastlantıdır ve eskiden düşünüldüğünün tersine, böyle yaratıkların dünyaya gelmesinde kimsenin suçu yoktur.Bir zamanlar,bunların, gizli günahların açık birer cezası olduğu düşünülürdü. Fizik yapı bakımında canavarlar bulunduğu gibi, akıl ve ruh yapısı bakımından da canavar olanlar bulunamaz mı? Yüz ve beden kusursuz olabilir, ama bozuk bir gen ya da yumurta, fizik canavarların doğmasına yol açtığı gibi, aynı nedenler bozuk bir ruhun oluşmasına da yol açamazlar mı? Canavarlar, olağan kabul edilen ölçülerden az ya da çok sapmış, uzaklaşmış olanlardır. Bir çocuk, kolsuz doğabildiği gibi, acıma duygusundan ya da vicdandan yoksun olarak da doğabilir. Bir kaza sonucu kollarını yitiren birinin bu eksikliğe kendini alıştırması büyük çaba ister. Ama kolsuz doğan biri, onu garip bulan kişiler yüzünden acı çeker. Hiç bir zaman bir kola sahip olmadığı için, onun eksikliğinden acı çekemez. Küçükken, kimi zaman,kanatlarımız olsa nasıl olur diye düşünürüz. Ama bu, kuşların duyduklarının aynısını duyduğumuzu göstermez. Hayır. Herkes kendini olağan gördüğüne göre, canavar için de kendi gibi olmayanlar canavardır. Ama ruh bakımından canavar olan biri için, durum daha da belirsizdir,çünkü başkalarıyla karşılaştıracak, elle tutulur bir özelliği yoktur. Vicdansız olarak dünyaya gelmiş birine, vicdan azabından perişan olmuş biri gülünç görünecektir. Dürüst olmak, bir suçluya saçma gelir. Canavarın yalnızca bir sapma olduğunu unutmamalısınız. Kusursuzluk, canavara canavarca görünecektir.