İnciniyor hayat. İnciniyor şehir. İnciniyoruz. Fırat'ın aç suları asıl bizim viran şehirlerimizi örtsün istiyoruz. Günahlarımızı kapatsın istiyoruz. Kemiklerimize işleyen bu hayat yoksulluğu burada bitsin istiyoruz. Yanık türkülerde barınan tohum yeniden büyüsün, boy atsın istiyoruz. Sevdalar uzayıp gitsin, yıldızlara değsin istiyoruz. İstiyoruz. Ama olmuyor. Dünyanın düzeni değişmiyor. (...) İçimize işlemiş en eski cümle karanlık köşelerde yitip gidiyor: 'Sevdanın yanında hayat nedir ki...'