İkinci Dünya Savaşı öncesinde Churchill, İngiliz halkından kan, ter ve gözyaşı istediğinde, halkı korkutmak bir yana, onların içindeki fedakarlık yaparak, ortak bir şeyler yaratma duygularını harekete geçirmişti. Savaş sırasında da şehirlerin sürekli olarak bombalanması İngilizlerin, Almanların ve Rusların acılarını artırmış ama bu acılar cesaretlerini kırmak yerine birleşerek direnmeye geçmeleri yolunda onlara adeta bir destek olmuştur. Ne yazık ki, uygarlığımızı ortak fedakarlıklara yöneltebilmek için savaşlar ve acılar gerekmekte, barış zamanları ise bencilliklerin gelişmesine yol açmaktadır.